هرچند بریتانیایی و آمریکایی تنها گونه‌های زبان انگلیسی دنیا نیستند -سلام عرض می‌کنیم خدمت دوستان خوبمون اون زیر در استرالیا و کمی این‌ورتر آفریقای جنوبی- ولی در اکثر کلاس‌ها و دوره‌های آموزش زبان انگلیسی این دو گونه آموزش داده می‌شوند. نمی‌توان گفت یکی صحیح و دیگری اشتباه است و تنها دلیل انتخاب هرکدوم برای یادگیری به سلیقه زبان آموز بستگی دارد. البته که تو کشور ما لهجه آمریکایی پرطرف‌دارتر است.
شاید انتخاب یادگیری آن بر اساس سلیقه باشد ولی کسی نمی‌تواند منکر تفاوت‌های آن‌ها شود. این تفاوت‌ها را می‌توان در این سه بخش از زبان انگلیسی پیدا کرد:
- تلفظ: تفاوت در تلفط هم در صامت‌ها و هم در مصوت‌ها، همین‌طور در تاکید‌ها و آهنگ بیان وجود دارد
- لغات انگلیسی: تفاوت در اسم‌‌ها، افعال و بخصوص در از استفاده از فعل مرکب و اسم ابزار خاص و اشیا
- املا: این تفاوت‌ها بیشتر در پیش‌وند‌ها و پس‌وند‌ها نمود پیدا می‌کنند
هرکدوم از این دو گونه‌ی انگلیسی رو انتخاب می‌کنید به یاد داشته باشید مهمترین چیز برای یادگیری زبان انگلیسی، حالا می‌خواد برای شرکت در آزمون‌های تافل و یا آیلتس باشه و یا نه فقط دوست دارید انگلیسی روزمره رو مثل یک لندنی حرف بزنید، باید استمرار داشته باشید. یعنی اگر قراره گونه‌ی آمریکایی رو یاد بگیرید، علاوه بر لهجه که تو ورکشاپ آنلاین بهش برمی‌خورید به چیزهای دیگر هم دقت کنید و اونارو رعایت کنید. در این مقاله تلاش می‌کنیم با نشان دادن بعضی از این تفاوت‌ها با ذکر مثال، شما رو در مسیری که برای یادگیری زبان انگلیسی در پیش گرفته‌اید کمک کنیم.
تفاوت‌های جزئی در گرامر
تفاوت در گرامر بین دو گونه‌ی زبان انگلیسی یعنی بریتانیایی و آمریکایی بسیار کم است. ممکن است انتخاب لغات انگلیسی متفاوت باشد ولی به طور کلی هر دو گونه از یک سری قوانین مشترک پیروی می‌کنند. با این‌حال چند تفاوت جزئی با هم دارند.
استفاده از زمان حال کامل (Present Perfect)
در انگلیسی بریتانیایی زمان حال کامل برای بیان عملی انجام می‌شود که در گذشته‌ی نه چندان دور رخ داده و در زمان حال تاثیر می‌گذارد. برای مثال:
I've lost my key. Can you help me look for it?
در انگلیسی آمریکایی ممکن است به این شکل هم باشد:
I lost my key. Can you help me look for it?
در انگلیسی بریتانیایی نمونه‌ی دوم اشتباه قلمداد می‌شود ولی در انگلیسی آمریکایی هر دو مورد صحیح است. Just، Already و Yet واژه‌های دیگری هستند که مشمول این مورد می‌شوند.
انگلیسی بریتانیایی:
I've just had lunch.
I've already seen that film.
Have you finished your homework yet?
در انگلیسی آمریکایی علاوه بر شکل بالا، جمله‌بندی زیر هم صحیح است:
I just had lunch.
I already saw that film.
Did you finish your homework yet?
فعل Get
وجه وصفی گذشته یا همان اسم مفعول فعل "Get" در زبان انگلیسی آمریکایی به شکل "Gotten" و در انگلیسی بریتانیایی به شکل "Got" است.
یعنی جمله‌ی "تنیسش خیلی بهتر شده" به شکل آمریکایی:
He's gotten much better at playing tennis.
و به شکل بریتانیایی این‌گونه خواهد بود:
He's got much better at playing tennis.
لغات انگلیسی
تفاوت عمده‌ی دو گونه‌ی آمریکایی و بریتانیایی در انتخاب واژگان است. واژه‌هایی هستند که در هر دو گونه استفاده می‌شوند ولی معنای متفاوتی دارند. مانند واژه‌ی Boot که در گونه‌ی آمریکایی به معنی پوتین و یا چکمه است و در گونه‌ی بریتانیایی به معنی صندوق عقب ماشین می‌باشد. چند نمونه‌ی دیگر را در تصویر زیر می‌بینید.
املا
تقاوت در املای واژه‌ها در دو گونه‌ی بریتانیایی و آمریکایی به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند.
بعضی از واژه‌هایی که در گونه‌ی بریتانیایی با -our تمام می‌شوند در گونه آمریکایی با -or نوشته می‌شوند؛ مانند:
در گونه‌ی بریتانیایی: Colour, Humour, Flavour
در گونه‌ی آمریکایی: Color, Humor, Flavor
این تفاوت در واژه‌های دیگر هم وجود دارد، برای مثال واژه‌هایی که در گونه‌ی بریتانیایی با -ise تمام می‌شوند در گونه‌ی آمریکایی با -ize نوشته می‌شوند؛ مثل:
در گونه‌ی بریتانیایی:Recognise, Patronise
در گونه‌ی آمریکایی: Recognize, Patronize
در آخر یادتون نره برای اینکه نوشته‌هاتون به زبان انگلیسی یک‌دست باشه می‌تونید ابزار سنجش املای برنامه‌‌های نظیر Word رو روی زبان انگلیسی بریتانیایی و یا آمریکایی تنظیم کنید.
منبع:
Beare, Kenneth. "Differences Between American and British English." ThoughtCo, Aug. 27, 2020
